نمیدونم تا چند سال دیگه کسی این نوشته های منو میخونه یا نه ولی حتی اگه کسی هم نباشه به نوشتن ادامه میدم چون حس خوبی بهم میده.

من امسال میخوام برای چهارمین بار کنکور بدم و بعد از گذشت سه سال و خورده ای کنکوری بودن حتی یه روز هم درست حسابی درس نخوندم و همش منتظر یه شروع خوب بودم .

نمیدونم دلیلش چیه شاید تنبلی ناامیدی کمالگرایی صفر و صدی بودن افسردگی و.همه اینا میتونه باشه . حدودا 8 ماه مونده به کنکور و من علاوه بر اینکه صفرم میخوام با کتابای نظام جدید که تا حالا لاشونم باز نکردم کنکور بدم

کلی ناکامی و ناامیدی و س و بی حرکتی و بی سرانجامی و حسرت و نرسیدن و بغض و چیزهای از این دست رو تو این چند سال تجربه کردم بعضی روزا فک کردم دیگه بدتر از این نمیشه ولی شد.

اما امروز که آزمون داشتم امروز یکی از بدترین آزمون ها بود و باز هم نخونده رفتم سر جلسه و امروز تیر خلاص ناامیدیم بود از همه روزها بدترتو این چند روزه همش این فکرا میاد تو سرم که فلانی تیزهوشانی و المپیادی و سمپادی بوده فلانی از دو سال پیش داره جدی درس میخونه رتبش شده این بعد تو چجوری میخوای تو 8 ماه از صفر شروع کنیو سه رقمی بشی ؟؟؟فلانی با رتبه خوب مونده پشت کنکور نه مثل تو که رتبت سه بار نجومی شده فلانی تو بهترین آموزشگاه درس میخونه فلانی باهوش بوده فلانی خانوادش از نظر روحی حمایتش میکردن نه مثل تو که هیچ کس آدم حسابت نکرده و هرروز تو خونه دعواس و الان چند روزه مامان بی دلیل باهات قهره وهیچ دوست و فامیل و دلخوشی نداری فلانی کنکور اولشه کلی انرژی و انگیزه داره نه مثل تو که سه ساله چپیدی تو خونه و از فضای کنکور دور شدی فلانی کلی معلم خصوصی داره فلانی از تابستون روزی n ساعت درس خونده زیستشو 80 میزنه نه مثل تو که منفی میزنی فلانی با اون همه تلاش هیچی قبول نشد نه مثل تو که ی روز میخونی ی هفته نمیخونی فلانی.

این جمله ها افکار غالب این چند روز اخیرم بودن همه چی به طرز بدی عوض شده منی که یه زمانی میخواستم نماز شب خون بشم این هفته ی اخیر در روز فقط یه بار نماز میخونم اونم اصلا حواسم نیست چی میگم .جدیدا حالم از همه آدمای اطرافم به هم میخوره چون دارم میبینم تو روزهای سختم هیچکس همراهم نیست و همه بهم پشت کردن خداروشکر که دیدمو عوض کردن و تونستم بشناسمشون هزاربار خداروشکر.

با تموم اینا امروز سر آخر یه جمله به ذهنم رسید گفتم اوکی همه این چیزایی که گفتی قبول ولی خودتم خوب میدونی که یه سریا با شرایط مشابه تو حتی تو زمان کمتر تونستن بترن میگی اونا خیلی باهوش بودن اونم قبول اصلا به احتمال 99% تو قبول نمیشی ولی اگه 1% شد و تو هم جزو این ادما شدی و قبول شدی و به آرزوت رسیدی چی؟ اگه سال بعد از شدت خوشحالی در حال سکته باشی چی؟ اگه سال بعد رو صندلی دانشگاه مورد علاقت تو رشته ای که از بچگی آرزوشو داشتی نشسته باشی؟

مغزم میگه واسه همین 1% بجنگ .

منم میگم بسم الله الرحمن الرحیم خدایا به تو توکل کردم و به رحمتت امیدوارم و میدونم تو برعکس این ادما هر چقدرم بد باشم تنهام نمیزاری خودت گفتی صدبار اگر توبه شکستی باز آ.

این آخرین شروعمه.از این جا به بعد همش ادامه خواهد بود.

پ.ن:این آیه امروز تو ازمون اومده بود خیلی دوسش دارم:وَما هٰذِهِ الحَياةُ الدُّنيا إِلّا لَهوٌ وَلَعِبٌ ۚ وَإِنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهِيَ الحَيَوانُ ۚ لَو كانوا يَعلَمونَ 

خودش گفته همه چی بازیه پس دیگه واسه چی ناراحتی ؟ 

• یه جامعه شناس خارجی که اسمش هم یادم رفت میگه بزرگترین اشتباهی که میتونیم مرتکب شیم اینه که:به آدمها طولانی تر از اونچه که لیاقتش رو دارند اجازه بدیم تو زندگیمون بمونن.
• هر وقت تو زندگی به این نتیجه رسیدی که یه آدم بی لیاقت مونده تو زندگیت مهم نیست که چقدر دیر شده خودتو سرزنش نکن که چرا یه زمانی الکی روش حساب باز کردی خودخوری نکن خداروشکر کن الان فهمیدی ولی به محض اینکه فهمیدی دیگه تو زندگی تو جایی نداره خیلی محترمانه از زندگیت حذفش کن بره مطمئن باش پشیمون نمیشی.
• منم تازگیا این کارو کردم.اصلا پشیمون نیستم.اتفاقا خوشحالم که الان متوجه شدم و بیشتر از این صدمه نخوردم .ولی راستش هنوز خودخوری باهامه حس حماقت دارم انگاری بهت شوک میدن وقتی از آدمایی که توقع نداشتی و همیشه تو تیم خودی بودن ضربه بخوری انگاری بهت خیانت شده همش با خودت میگی ای کاش زودتر از اینا میرفتن همش میگی چطور نفهمیدم اینا بودنشون حبابه؟اما خب بنظرم این حس ها اولش طبیعیه و خیلی زود فراموش میشه به هر حال آدم یه جاهایی تو زندگیش باید درس بگیره و درسی که گرفتم اینه که دیگه از هیچ بنی بشری انتظار  نخواهم داشت و به هیچ کس جز خدا اعتمادی نیست اونی که تو بهش تکیه میکنی خودشم از فرداش خبر نداره شاید امروز باشه و فردا نباشه پس قول بده اگه یه روز یه تکیه گاه مثل کوه هم پیدا کردی حتی واسه استراحت هم شده بهش تکیه نکن.
• پ.ن:خدا کافیه مگه نه؟
• اصن خودش گفته:
• الیس الله بکاف عبده؟